Χανιά - Μπάλος (ποδήλατο)

Μετά από αρκετές βόλτες στα περίχωρα της πόλης των Χανίων αποφάσισα να πάω ένα πιο μεγάλο ταξίδι. Συνεννοήθηκα με κάποιους φίλους μου και είπαμε να πάμε στον Μπάλο και να κατασκηνώσουμε για μια ημέρα. Αυτοί θα πήγαιναν με αμάξι και εγώ με το ποδήλατο.  Έτσι λοιπόν ξεκίνησα αρκετές ώρες πριν από αυτούς ώστε να φτάσουμε περίπου μαζί.

Στο ποδήλατο είχα βάλει τις πίσω τσάντες και κουβάλαγα μαζί μου όλα τα πράγματα που θα χρειαζόμουν στον Μπάλο. Ήθελα να είμαι πλήρως αυτόνομος ώστε να είναι δοκιμή για άλλες φορές. Δηλαδή κουβάλαγα, σκηνή, υπνόσακο, νερό, τρόφιμα, ρούχα, εργαλεία και σαμπρέλα.

Λίγα λόγια για την διαδρομή. Από τα Χανιά μέχρι περίπου στο Κολυμβάρι βγήκε άνετα σε περίπου 1,5 ώρα. Μετά όμως πρέπει να ανέβεις ένα αρκετά μεγάλο λόφο, που μου πήρε αρκετή ώρα. Εκεί σταμάτησα κάνα δύο φορές επειδή με κούρασε η ανάβαση. Σε μια στάση μου μάλιστα, σταμάτησε ένα περιπολικό από πίσω μου. Εγώ υπέθεσα ότι θα με παρατηρούσαν και θα μου επέβαλαν κάποια ποινή, αντ’ αυτού  με συνόδεψαν για περίπου 20 λεπτά, ακολουθώντας με από πίσω ώστε να με προστατεύουν από διερχόμενα οχήματα.

Αφού έφτασα στην κορυφή του λόφου μετά αγαλλίαση. Υπέροχη θέα του καστελλιανού κόλπου και καμιά ανάγκη για πετάλι. Για περίπου 7 λεπτά δεν χρειάστηκε να κάνω πετάλι εξαιτίας του λόφου. Μετά ήταν μια μεγάλη ευθεία μέχρι και το λιμάνι στο Καστέλι, όπου βγήκε πολύ ωραία.

Έπειτα βγήκα σε κάτι επαρχιώτικους δρόμους προσπαθώντας να βγω για Μπάλο. Τον δρόμο ακριβώς δεν το ήξερα και ψιλό-ψαχνόμουν.. Με τα πολλά βρήκα μια ταμπέλα και την ακολούθησα. Στον δρόμο όμως κάπου χάθηκα.. μέσα σε κάτι περιβόλια τελείως αποπροσανατολισμένος. Βρίσκω μια κυριούλα και ζητάω οδηγίες. Με κοιτάει καλά-καλά και μου λέει ε αφού είσαι με το ποδήλατο δεν θα έχεις πρόβλημα και μου υποδεικνύει έναν δρόμο να ακολουθήσω. Πάω από εκεί εγώ και καταλήγω σε έναν παραθαλάσσιο δρόμο που μηχανή cross δεν θα μπορούσε να το περάσει.. Περπατάω το ποδήλατο σε αυτόν το δρόμο.. Να βαράνε πέρα δώθε οι τσάντες από πίσω.. να βουλιάζουν οι ροδές στη λάσπη.. να μην μπορώ να κρατήσω το ποδήλατο λόγο της ανηφόρας (γκρεμός). Με τα πολλά κατάφερα και βγήκα στον κανονικό δρόμο.. 

Από εκεί όμως είναι 12 χιλιόμετρα ανηφόρας με χωματόδρομο. Ξεκίνησα να πηγαίνω αλλά μετά από 5-10 λεπτά ανάβασης, πήγαινα συνέχεια ορθοπεταλιά  και μετά από ένα σημείο το σώμα μου ήταν πολύ μπροστά από την ρόδο με αποτέλεσμα να μην πατάει καλά η πίσω ρόδα και να σπινάρει συνεχώς. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να περπατήσω σχεδόν όλη την διαδρομή, μέχρι την κορυφή.

Όσο πήγαινα όλα τα αμάξια που με περνούσαν μου κόρναραν και μου έλεγαν διάφορα για να μου δώσουν κουράγιο.  Οι έλληνες δε, με χαιρέτιζαν στα αγγλικά. Δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι έλληνας θα πήγαινε αυτόν τον δρόμο.

Κάπου στη μέση της διαδρομής με έφτασαν και οι φίλοι μου με το αμάξι, όπου μου έδωσαν λίγο κρύο νερό και έκανα και εγώ μια 5’ στάση. 

Μετά από καμιά ώρα και παραπάνω ανάβασης, η ώρα είχε φτάσει περίπου 1-2 το μεσημέρι. Καλοκαίρι με πολύ ήλιο και η ζέστη είχε αρχίσει να με κουράζει. Σε μια φάση περνάει ένα αγροτικό και σταματάει δίπλα μου και μου λέει από μέσα ο οδηγός “how you holdin’?” Του είπα ότι είμαι έλληνας και ότι ζόρι αλλά καλά πάει.. Μου κάνει μετά την ερώτηση πειρασμό.. “θες να σε πάρω στην καρότσα; ”. Εκείνη την ώρα ήθελα σαν τρελός να ανέβω και να γλυτώσω την ανηφόρα, αλλά τελικά υπερίσχυσε το πείσμα και εγωισμός ότι ήθελα να κάνω όλη την διαδρομή μόνος μου και του είπα όχι.

Μετά από 2 ώρες ανάβαση έφτασα πάνω στην κορυφή του λόφου. Από εκεί για να κατέβεις κάτω στην παραλία είναι περίπου 45 λεπτά κατάβαση από σκαλιά. Αλλά σκαλιά μεσαιωνικής εποχής με ακανόνιστα σχήματα και μεγέθη. Αφού έκατσα λίγο στην κορυφή, ξεκίνησα να κατεβαίνω. Στα πρώτα σκαλιά κατέβηκα από το ποδήλατο, διότι δεν ήθελα να το επιβαρύνω.. αλλά μετά από ένα σημείο βαρέθηκα και αποφάσισα να τα κατέβω καβαλώντας. Κατέβαινα τα σκαλιά με αρκετή δύναμη και το ποδήλατο απορώ πώς επέζησε χωρίς να πάθει τίποτα.. Κατέβαινα 1-2-3..10 σκαλιά είχα πάρει αρκετή φόρα και ξαφνικά ένα σκαλί που έρεπε να ανέβεις  χωρίς περιθώρια για ελιγμό.. το ποδήλατο με φόρα να καρφώνεται με αποτέλεσμα να τραντάζεται όλο και πολλές φορές σηκώνονταν και λίγο η πίσω ρόδα. Αυτό έγινε αρκετές φορές και εγώ έπεσα 2-3 από το ποδήλατο.. Το ποδήλατο όμως τίποτα! Στο δρόμο όσοι, κυρίως τουρίστες, με άκουγαν να κατεβαίνω , φοβόντουσαν και πήγαιναν άκρη-άκρη, χωρίς όμως να κινδύνευαν ουσιαστικά γιατί πήγαινα πολύ αργά όταν συναντούσα κόσμο και έλεγχα την κατάσταση. Να σημειώσω ότι, επειδή οι τσάντες δεν στηρίζονταν καλά και έμπαιναν συνέχεια μέσα στην ρόδα, τις έβγαλα από την σκάρα και τις στήριξα στον οριζόντιο άξονα κάτω από την σέλα.

Όταν τελείωσαν τα σκαλιά βγήκα στην παραλία που ξεκινούσε από πολύ ψηλά στον λόφο. Προσπάθησα να κατέβω με το ποδήλατο, αλλά η μπροστά ρόδα βούλιαξε στην άμμο μέχρι τα φρένα. Έτσι το περπάτησα αυτά τα 40 μέτρα.

Οι φίλοι μου ήταν ήδη εκεί και κολυμπούσαν στην θάλασσα, πήγα εκεί που είχαν αφήσει τα πράγματα, άφησα το ποδήλατο, το ξαρμάτωσα , φόρεσα μαγιό και πήγα με την μία στη θάλασσα.

Εκεί που έλεγα για την διαδρομή στους φίλους μου φτάνει η στιγμή που θα τους έλεγα για τον κύριο που σταμάτησε να με πάρει.. η διήγηση πήγαινε κάπως έτσι:

«…και εκεί που τα έχω παίξει τελείως, σταματάει ένας με αγροτικό και με ρωτάει αν θα ήθελα να με πάρει μαζί του.. Φύγε ρε πούστη και έχω πεθάνει από την κούραση..» Εκείνη την ώρα πέρναγε μέσα από την θάλασσα ένα χαμογελαστός κύριος.. και κάνει «Α! Εγώ είμαι ο πούστης παιδιά πώς πάει;» Μετά του είπα βέβαια συγνώμη δεν εννοούσα εσάς σαν πρόσωπο αλλά σαν το πειρασμό που μου βάλατε.

Διανυκτερεύσαμε μια μέρα εκεί, παρά το ότι απαγορευόταν και ο φύλακας μας έλεγε να φύγουμε κάθε 30 λεπτά.  Την επόμενη μέρα το μεσημέρι, γύρω στις 4 ξεκίνησα να αρματώνω για να ξεκινήσω τον γυρισμό.

Αρχικά αφού μάζεψα όλα τα πράγματά  μου και τα φόρτωσα στις τσάντες, προσπάθησα να καθαρίσω  -χωρίς νερό-  το ποδήλατο ώστε να μην έχω κανένα πρόβλημα. Ξεκίνησα λοιπόν την ανάβαση, κρατώντας το ποδήλατο και αναβαίνοντας τα σκαλιά. Μία ώρα μου πήρε να ανέβω μέχρι την κορυφή. Όταν ανέβηκα ξεκίνησα αμέσως. Όλη αυτή η δύσκολη ανηφόρα τώρα ήταν ένας πολύ κάθετος και απότομος δρόμος, ειδικά φορτωμένος όπως ήμουν. Πήγαινα συνεχώς με τα φρένα σχεδόν πατημένα 100%. Οι ρόδες έβγαζαν καπνούς, λόγω της σκόνης από το δρόμο. Τον δρόμο που χρειάστηκα 2+ ώρες για να περάσω τον κατέβηκα σε 25 λεπτά και αυτό επειδή φοβόμουν να πάω πιο γρήγορα.

Έπειτα πήρα τον δρόμο του γυρισμού, μέχρι της αρχή του λόφου μεταξύ Καστέλι και Κολυμβάρι  έκανα μία στάση μόνο, σε ένα βενζινάδικο για να βάλω αέρα στο ποδήλατο και να πάρω παγωμένο νερό.

Η ανάβαση του λόφου με ζόρισε αρκετά, επειδή αφενός ήμουν αρκετά κουρασμένος από την προηγούμενη μέρα αλλά αφετέρου η δομή του λόφου είναι τέτοια ώστε από την διαδρομή του ερχομού ήταν μεγαλύτερη σε μήκος ανηφόρα αλλά με μικρότερη κλίση, ενώ από την διαδρομή του γυρισμού είναι πιο απότομη με μικρότερο μήκος . Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, περπάτησα το ποδήλατο αρκετά για να περάσω τον λόφο. Πέραν αυτού, σταμάτησα άλλες 3-4 φορές από το Κολυμβάρι μέχρι τα Χανιά για να ξεπιαστώ και να φάω/πιώ τίποτα..

Γενικά η διαδρομή ήταν πολύ ενδιαφέρον και μου άρεσε πάρα πολύ! Δεν ξέρω αν θα ξανά έκανα το κομμάτι του χωματόδρομου μέχρι τον Μπάλο, αλλά την άλλη σίγουρα. Κάτι που έκανα λάθος ήταν ότι είχα βάλει αντηλιακό το πρωί πριν ξεκινήσω αλλά μετά, στην διαδρομή, δεν το ανανέωσα επειδή φοβήθηκα ότι θα μου γλίστραγε το τιμόνι (αν και φόραγα γάντια). Μετά από αυτή την διαδρομή άνοιξε τρύπα στις τσάντες επειδή τρωγόντουσαν από την ρόδα. 

H Διαδρομή:

Στο ποδήλατο έβαλα και κέρατα στο τιμόνι για να αλλάζω λαβή στην οδήγηση.

Ποδηλατικός Εξοπλισμός:

• ·          Ποδήλατο με μπρός-πίσω αναρτήσεις, 8αετίας
• ·          Πίσω σκάρα, για ποδήλατο με αμορτισέρ σέλας
• ·          Τσάντα για τη σκάρα
• ·          Πίσω κόκκινο φανάρι στη σέλα, στην σκάρα και στην τσάντα-πλάτης
• ·          Φακό μπροστά
• ·          Θήκη για κινητό
• ·          Ταχύμετρο
• ·          Gel σέλας
• ·          Διπλή τσάντα πίσω
• ·          Εργαλεία για επισκευή ποδηλάτου
• ·          Σαμπρέλα έξτρα
• ·          Μπαλώματα
• ·          Τρόμπα
• ·          Γάντια ποδηλάτου